دارایى و فقر، وسائل امتحان و آزمایش

مؤمن باید بى اعتناى به دنیا باشد، چرا که اگر دنیا در اختیار انسان قرار گرفت، نعمت خداست و وسیله آزمایش انسان است و اگر از او باز گرفته شد، آزمایش دیگرى براى او پیش آمده و بلایى است که باید بر آن صبر کرد. البته صبر و بردبارى بر فقر، به این معنا نیست که انسان براى رفع فقر تلاش نکند، بلکه بدین معناست که تا فقر برطرف نشده بر آن شکوه و بى تابى نکند.

در شرح فرازهاى اول حدیث گفته شد: خداوند براساس حکمت و مصلحت، تقدیراتى را بر بندگان خود قرار داده است و آن تقدیرات، با انتخاب و اختیار افراد منافات ندارد؛ یعنى چنان نیست که افراد مجبور باشند و اختیار از آنها سلب گردد. شرایطى فراهم مى آید که به هر کس قسمى و سهمى از نعمتها تعلق مى گیرد و خدا هر چه را براى هر کس صلاح بداند، دراختیارش مى گذارد و شکى نیست که همه اینها وسیله آزمایش انسان است.

مؤمن، به اینکه مصلحت و خیر او در چیزى است که خدا بر او مقدر ساخته اطمینان دارد: اگر همه دنیا را دراختیار او بگذارد، براى او خیر است و اگر او را به گرفتارى و شکنجه و ظلم ستمگران مبتلا کند؛ آنچنان به خدا حسن ظن دارد که آن را خیر مى بیند و احساس مى کند گرفتاریها و بلاها موجب نابود گشتن گناهان و بالا رفتن درجات او مى گردد. برخلاف تصور انسان کوته نظر. اگر خدا کسى را به فقر مبتلا مى کند، با او دشمنى ندارد و یا اگر ثروت انبوهى دراختیار کسى مى گذارد، از روى علاقه به او نیست.

انسان جاهلى که از معارف دینى و تعالیم انبیا بى بهره است، وقتى به فقر مبتلا مى گردد، مى گوید خدا مرا تحقیر کرده است و من نزد خدا بهایى نداشتم که نگون بختم کرد.

«وَ اَمّا اِذا مَاابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزَقَهُ فَیَقُولُ رَبّى اَهانَنِ»(فجر/16.)

و چون (خداوند) براى آزمودن، او را تنگ روزى و فقیر کرد، گوید خدا مرا خوار گردانید.

در مقابل خدا مى فرماید:

«فَاَمّا الاِْنْسانُ اِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَاَکْرَمَهُ وَنَعَّمهُ فَیَقُولُ رَبّى اَکْرَمَنِ»(فجر/15.)

و اما انسان، چون خدا او را به رنج و غمى گرفتار سازد، سپس به کرم خود او را نعمتى جهت آزمایش و امتحان بخشد، گوید؛ خدا مرا عزیز و گرامى داشته است.

قرآن علاوه براینکه فقر و دارایى را وسیله آزمایش معرفى مى کند، آنها را فرایند و برخاسته از علل و عواملى مى داند. چه بسا کسانى که به فقر مبتلا مى شوند، فقر آنها بازتاب و مکافات اعمال زشت آنهاست و جزاى دنیایى رفتار آنهاست که به فقرا رحم نمى کردند و به دنبال انباشت ثروت بودند و به ثروت خود مى بالیدند.

هر رخدادى روى حساب و حکمت و مصلحت است؛ چنان نیست که از اختیار خدا خارج باشد، یا خدا غافل گردد و در آن حال اوضاع به هم خورد و ناگاه آتش فشانى از کوهى فواره کشد و شهرى را نابود سازد! یا باران فراوانى ببارد و بر اثر سیل، خانه هاى مردم نابود گردد (و اینها در حال غفلت خداوند رُخ دهد)! مؤمن مى داند خداوند بر هر کارى قادر است و چیزى از دایره اراده، علم و اذن او خارج نیست و تدبیر موجودات جهان، از کوچک و بزرگ، در دست اوست:

«یُدَّبِرُ الاَْمْرَ مِنَ السَّماءِ اِلَى الاَْرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ اِلَیْهِ ...»(1)

اوامر عالم را از آسمان تا زمین تدبیر مى کند.

پس همه رخدادهاى خوشایند و ناخوشایند روى حساب است، ولى ما به آن آگاهى نداریم و نباید هم بدان آگاه شویم، چون آنچه رخ مى دهد براى آزمایش ماست و اگر به علّت آن پى ببریم، آزمایش نتیجه اى نمى بخشد. آزمایش افراد ضعیف باید با ابهام توأم باشد. ممکن است افراد قوى، از قبل مورد و مواد امتحان و آزمون را بدانند، ولى به حال آنها تفاوت نمى کند، چون آنها از پس امتحان برمى آیند و نیز اگر از قبل بدانند چه مصیبتهایى بر آنها پیش مى آید، ضررى به حال آنها نمى بخشد.

خداوند به انبیا و اولیاى خود علومى تعلیم داده است که براساس آن، از قبل مى دانند، چه رخدادهایى براى آنها و یا دیگران رُخ خواهد داد و این آگاهى بدانها زیان نمى رساند؛ البته آنها آنچه را مى دانند براى دیگران بازگو نمى کنند، ممکن است یک هزارم آن را براى برخى از اصحابشان بگویند، با توجه به اینکه گفتن آن مطالب برخلاف حکمت و مصلحت نیست و آگاهى به آنها، به مخاطبان زیان نمى رساند.

به عنوان مثال؛ وقتى استادى مى خواهد از شاگردان خود امتحان بگیرد، شاگردى که در درس هایش موفق است و به خوبى همه مطالب را مى داند؛ دانستن یا ندانستن سؤالات امتحانى براى او یکسان است. انبیا و اولیاى الهى چنانند که از قبل مى دانند آزمون و امتحانشان چیست و در عمل، این آگاهى تفاوتى به حال آنها نمى بخشد، چون آنها به آنچه وظیفه است و رضاى خدا در آن است عمل مى کنند؛ 1- سجده/5

اما دیگران چنین نیستند: اگر از قبل مورد و مواد آزمون و امتحانشان را بدانند، تنها به آن مى پردازند و از مسائل دیگر چشم مى پوشند، بدین جهت مصلحت در این است که امتحان عموم مردم با ابهام توأم باشد.

گرچه ما نمى دانیم، چرا خداوند براى برخى فقر و براى برخى غنا و دارایى را مقدر ساخته، براى برخى بیمارى و گرفتارى هایى را پیش مى آورد ـ و هنوز یکى را پشت سرنگذاشته دیگرى رخ مى دهد ـ و براى دیگرى رفاه و آسایش را؛ ولى بالاجمال مى دانیم نه آن کس که در این دنیا، نعمت بیشترى بدو مى دهند محبوب تر است و نه اینکه هر کس به گرفتارى، فقر و ناراحتى ها مبتلا مى گردد، نزد خدا قرب و منزلتى ندارد و خدا به او اعتنا نمى کند؛ بلکه برعکس هر که را خدا بیشتر دوست بدارد، بیشتر به بلا گرفتارش مى کند. در روایتى از على(علیه السلام) وارد شده:

«اَلْبَلاءُ لِلظّالِمْ اَدبٌ وَلِلْمُؤْمِنِ اِمْتِحانٌ وَلِلاَْنبیاءِ دَرَجَّةٌ وَلِلاُْولیاءِ کَرامَةٌ»(1)

بلا و گرفتارى فرجام و مجازات ظالم است و امتحان براى مؤمن و براى انبیا رتبه و مقام است و براى اولیا کرامت است.

و نیز شاعر مى گوید: هر که در این بزم مقرب تر است *** جام بلا بیشترش مى دهند

پس ملاک عزیز بودن و یا ذلیل بودن نزد خدا، دارا بودن و نادارى نیست، بلکه ملاک عزیز بودن این است که انسان به وظیفه اش عمل کند: اگر پول دار است، در رابطه با مالش به وظیفه اش عمل کند و اگر تهى دست است، وظیفه اش در تحمل و صبر و شکرگزارى است.

خداوند متعال مى فرماید: «ما اَصابَ مِنْ مُّصیبَة فِى الاَْرْضِ وَلا فِى اَنْفُسِکُمْ اِلاّ فِى کِتاب مِنْ قَبْلِ اَنْ نَّبْرَأَها اِنَّ ذلِکَ عَلَى اللّهِ یَسیرٌ»(2)

 1- بحارالأنوار، ج 67 (باب 12)، ص 235.

2- حدید/22.

هر رنج و مصیبتى که در زمین (از قحطى و آفت و فقر و ستم) یا از نفس خویش به شما رسد، همه در کتاب (لوح محفوظ) پیش از آنکه در دنیا ایجاد کنیم ثبت است و این کار بر خدا آسان است.

تمام حوادث در «لوح محفوظ» خداوند ثبت گردیده و براساس نظم و تدبیر عالمانه و حکیمانه الهى رُخ مى دهد. بدیهى است براى خداوند کار دشوارى نیست که از هزاران سال قبل، حوادث را تنظیم و تدبیر کند؛ گذشته از آن براساس آنچه از معارف دینى دریافته ایم، زمان در حیطه فعل، اراده و علم الهى مطرح نیست و در محدوده وجود او زمان را راهى نمى باشد (زمان در گستره حرکت موجودات مادى و براى تعیین مقدار حرکت آنها کاربرد دارد و در محدوده وجود مجردات، زمان مطرح نمى گردد).

براى خداوند دیروز و امروز و فردا یکسان است، فرقى نمى کند امرى را از پیش مقدر سازد یا در هنگام خودش تقدیر کند. این ما هستیم که نمى توانیم برنامه یقینى و قطعى براى آینده خود ترسیم کنیم، مطمئن نیستیم که فردا چه مى شود و نیز نمى دانیم، تا فردا زنده ایم یا نه، یا سالم مى مانیم تا بتوانیم به برنامه خود عمل کنیم یا نه و نیز نمى دانیم شرایط کارى که مى خواهیم انجام دهیم فراهم مى گردد یا نه. ولى براى خداوند متعال هیچ کارى دشوار نیست و همه عالم هستى براى او حضور دارد. تمام موجودات و حوادث جهان آفرینش، از میلیون ها سال قبل تا میلیون ها سال بعد همه یکسان در نزد خدا حاضرند.

با توجه به مطالب فوق، وقتى نعمتى به انسان مى رسد، نباید به خود مغرور شود، چرا که همه چیز روى حساب و برنامه دقیقى تنظیم شده و براى آزمایش انسان است و نیز اگر گرفتارى و مصیبتى بر او پیش مى آید، نباید بى تابى کند چرا که آنچه رخ داده به مصلحت اوست.

خداوند مى خواهد انسان به کمال معنوى و روحى برسد و از علایم این کمال و نیز انسان کامل این است که در برابر بود و نبود نعمتها حساس نیست. البته کار آسانى نیست که داشتن و از دست دادن نعمت براى انسان یکسان باشد؛ ولى حداقل سعى کنیم در ابراز و اظهار حالت درونى خود افراط نکنیم. فکر نمى کنم اگر تمام دنیا را دراختیار ما بگذارند، با وقتى که همه دنیا را از ما بگیرند یکسان باشد و تفاوتى در حال ما ایجاد نکند: ما اگر مقدار اندکى از مالمان از دست برود حواسمان پرت مى شود و حال خود را نمى فهمیم، چه رسد که یکباره هستى مان نابود گردد. لااقل سعى کنیم زیاد ناراحت نشویم و مصیبتها را تحمل کنیم و خود را نبازیم.

ما هر چه به دریافت این روحیه نزدیک شویم که در برابر گرفتارى ها بردبار باشیم و در برابر نعمتها مغرورنگردیم، نزد خدا مقربتر و عزیزتر نیز مى گردیم و روحمان کمال بیشترى مى یابد و اگر چنین نباشیم، در واقع به نعمتهاى دنیا پایبندیم و بنده آن هستیم و تعلقمان به امور زود گذر و فانى دنیاست و این دلیل ضعف ماست.

خدا مى خواهد ما را کامل گرداند و از وابستگى به امور پست دنیا نجات دهد، تا وارسته شویم و از جمله راههاى این وارستگى، این است که توجه داشته باشیم که گرفتارى هاى دنیا، همه براساس حساب و قضا و قدر الهى است و چیزى بى دلیل و بى حساب رخ نمى دهد.  منبع

بسم ا... قاصم الجبّارین

« شکست سنگین اصلاح طلبهای مورد حمایت امریکا در انتخابات مجلس هشتم »

     پاییز سال 1359 که رژیم بعثی عراق قسمتهای وسیعی از کشورمان را اشغال نمود و رئیس جمهوری همدست با دشمن بر سر کار بود، در جنوب سوسنگرد زیر آتش سنگین در محاصره دشمن بودیم که همان موقع با خیانت بنی صدر گردان شهید اعلم الهدی توسط دشمن قتل عام شدند. گاهگاهی از دور نگاهم به یک درخت تنومندی در هویزه می افتاد و به خود می گفتم روزی می شود که زنده باشم و آزاد شدن هویزه را مشاهده کنم؟! و دیدیم که با مجاهدت و جوانمردی و استقامت دلیرمردان و شیرزنان این مرز و بوم به رهبری ابرمرد تاریخ امام خمینی(ره) و امدادهای غیبی خاک کشورمان از لوث وجود دست نشانده استکبار جهانی پاک شد و دیدیم که صدام افلقی و همدستانش به چه ذلت و خواری گرفتار شدند. و اگر نبود آن شهادتها و ایثارگری ها دشمنان غدار چیزی به نام ایران باقی نمی گذاشتند.

     روزگار دیگری را هم در سال 76 به اینطرف دیدیم که عده ای که خود را اصلاح طلب می نامیدند اینبار هم با توسل به دروغ و شعارهای فریبنده، دو قوه از قوای سه گانه کشور را به دست گرفتند و در اوج قدرت و سرمستی افرادی چون گری سیک مشاور عالی کاخ سفید را به کشور دعوت کردند و چه وعده ای به این نماینده دشمن خونخوار دادند که در بازگشت به امریکا اعلام کرد: کسانی در ایران بر سر کار آمدند که با اشاره ما آماده شلیک به ولایت فقیه هستند. و دیدیم که به دنبال آن غائله کوی دانشگاه آفریدند و می خواستند تظاهرات به سمت بیت رهبری کشیده شود و دیدیم که ترکیه اعلام همبستگی با شورشیان نمود و به صورت نمادین خاک کشورمان را در نوار مرزی بمباران کرد. کار به جایی رسید که حمایت های دشمنان جمهوری اسلامی ایران از اصلاح طلبان جنبه رسمی پیدا نمود و هر مسئول بلند پایه خارجی که به کشور وارد می شد این را با پر رویی اعلام می کرد!! بعضی از سران اصلاحات با کمال بی شرمی پیشنهاد نوشیدن جام زهر به رهبری دادند. اما آن رهبر فرزانه فرمودند دشمن بداند اینجا صلح امام حسن (ع) اتفاق نخواهد افتاد بلکه اینجا عاشورا تکرار خواهد شد.

     در این هنگامه ای که نامحرمان بر اریکه قدرت نشسته بودند و به قول خودشان هر نه روز یک بحران ایجاد می شد!!؟ و دشمن خارجی هم منتظر بهانه. تحلیل دشمن این بود که سرکرده اصلاحات نقش گورباچف را بازی نموده و زمینه فروپاشی جمهوری اسلامی ایران را فراهم کرده و باید یلتسینی پیدا نمود که کار را یکسره کند!! اما غافل از اینکه اینجا ایران بود نه شوروی، رهبری الهی ما نگذاشت این توطئه دشمن عملی شود. عده ای از اصلاح طلبان خبیث نیز با هتاکی های فراوان به مقدسات و ارزشها می خواستند قرعه یلتسین بنامشان در آید!!؟ در زمانی که دشمن متوجه شد یلتسینی در داخل نمی شود دست و پا کرد و شاید اصلاح طلبها از اریکه قدرت به زیر آیند، لذا به بهانه مبارزه با صدام و طالبان عراق و افغانستان را اشغال نمود تا در صورت مساعد شدن زمینه داخلی، به نفع اصلاح طلبان وارد عمل شود!؟ در این روزگاران سیاه و تلخ تر از زهر که به مراتب از مواجهه با صدامیان سخت تر بود و آزادگان فهیمی که سالها در اسارت زیر شکنجه جلادان بعثی بودند اذعان می کردند رنجی که در این دوران    می کشیم در اسارت نکشیدیم. به خود می گفتم آیا روزی می آید که شکست و رسوایی اصلاح طلبهای امریکایی را ببینیم؟

   ( البته در این دوران به سهم خود وظیفه می دانستیم که نگذاریم نظام جمهوری اسلامی ایران توسط عده ای جاهل یا عالم قدرت طلب تضعیف گردد، لذا به استناد اصل هشتم قانون اساسی در حد توان و با هزینه شخصی نسبت به روشنگری نوشتاری اقدام می کردم که غالب مخاطبین موافق، و مخالفین سرسختی همچون مسئولین اصلاح طلب و هوادارانشان داشتم. یک نوبتش استاندار وقت آقای کلانتری و آقای ح به نمایندگی از ستاد نماز جمعه از بنده به اتهام واهی اخلال در نظم عمومی و نشر اکاذیب شکایت کردند!! که با قرار وثیقه همراه بود (مهرماه 1383) در آن شرایط دشوار و نگرانی از وضعیت موجود جامعه تفعلی به قرآن زدم با تعجب دیدم آیه 11 سوره انسان آمد. بسیار مسرور شدم. علی رغم فشارهای استاندار و... قاضی منصف قرار منع تعقیب صادر نمود.)

     در انتخابات مجلس هفتم و به دنبال آن انتخابات ریاست جمهوری در سال 84 اوضاع کاملاً عوض شد و سروری مضاعف بوجود آمد و اصلاح طلبهای مورد حمایت امریکا دستشان از قدرت کوتاه شد و هم اکنون نیز مجلس هشتم با اکثریت 70 درصدی اصولگرایان و 15 در صدی مستقلها و 15 درصدی اصلاح طلبها شکست سنگینی بر احزاب پوشالی مورد حمایت امریکا وارد شده و شکر گزاریم که زنده بودیم و دیدیم ذلت و رسوایی سرکرده اصلاحات را که در هنگامه قدرتش حتی قداست مذهب رسمی کشور را رعایت نکرد و با آن بازی نمود و به طور غیر مستقیم موکلینش را به تأیید سقیفه واداشت!! که سخن وی(خرداد 80) دستمایه ای برای تمسخر شیعیان در جهان گردید!.

     اما در یزدی که به دارالعباده معروف است چیز دیگری اتفاق افتاده!!؟ اصلاح طلبها دست در دست یکدیگر و با به صحنه آوردن تمامی ساز و کارهایی که در اختیار داشتند اعم از هزینه کردن از نام سرکرده اصلاحات و به صحنه آوردن همسر مرحوم خاتمی و ... نامزد مورد نظرشان را از صندوق بیرون آوردند!!؟ و هم اکنون دارالعباده کسی را به خانه ملت می فرستد که در یزد احراض صلاحیت نشد. دارالعباده کسی را به خانه ملت می فرستد که پیشاپیش دستش را در برابر غرب بلند نموده و در نطق انتخاباتی اش در دانشگاه یزد گفته: اگر نفت ما را نخرند مجبوریم دستهایمان را بالا ببریم!!؟ اگر چه این سخن به ظاهر کم اهمیت و مضحک به نظر می رسد ولی درون آن حاوی پیام عمیق سیاسی است و پس از این کلام بود که مرعشی ها و تابشها سرازیر یزد شده و حمایتها آب و رنگ دیگری گرفت. دارالعباده فردی را به خانه ملت می فرستد که سازمان نامشروع مجاهدین انقلاب حامی و پشتیبانش هست!!؟ سازمانی که یکی از اعضایش به نام آغاجری آن اهانتها را به ائمه اطهار علیهم السلام نمود و سازمان از تبری جستن از این عضوش خودداری کرد. سازمانی که سعی در پوشاندن جنایت کشمیری قاتل شهید رجایی و باهنر داشت و برایش جنازه درست کرده و شهیدش نامیدند و از کشور فرارش دادند. براستی کسی از نامزد راهیافته به مجلس پرسیده که عضو سازمان مجاهدین انقلاب هست یا خیر؟

    دارالعباده فردی را به مجلس می فرستد که حزب مشارکت همچون شیرزادها حامی و پشتیبانش هستند حزبی که مورد عنایت خاص امریکاست. دارالعباده فردی را به خانه ملت می فرستد که حزب کارگزاران با سخنرانی مرعشی در ستاد انتخاباتی اش از وی حمایت نمود!! حزبی که بر همه آرمانهای انقلاب اسلامی خط کشید و لیبرال دمکرات بودن خود را رسماً توسط مرعشی اعلام کرد. دارالعباده فردی را به خانه ملت می فرستد که حمایت رد صلاحیت شده هایی چون کلانتری و رضوی و قدرتمندانی چون سپیدها را داشت. دارالعباده فردی را به خانه ملت می فرستد که حزب اعتماد ملی از او حمایت کرده حزبی که گهی بر نعل و گهی بر میخ قدرت را جستجو می کند اگر چه با وعده 50 هزار تومان باشد. دارالعباده فردی را به مجلس می فرستد که حامیانش چشم دیدن دولت به شدت خدمتگزار و اصولگرا را ندارند و هیچ توجهی هم به فرمایشات مقام معظم رهبری در حمایت های مخصوص از این دولت نمی کنند. دارالعباده فردی را به مجلس می فرستد که یک روز اعلام می کند اصلاح طلب نیست روز بعد گفته اش را تکذیب می کند و باز که از او می پرسند از پاسخ طفره می رود. دارالعباده فردی را به خانه ملت می فرستد که افتخارش این است احزاب نامبرده از او حمایت کرده و در رنگین نامه انتخاباتی اش اعلام می نماید.

     دارلعباده کسی را به مجلس می فرستد که حمایت سرکرده اصلاحات از او به صورت گسترده و غیرقانونی به عنوان سمبل حمایت انتخاباتی صورت گرفت و عکسهای وسیعی از تشکیک کننده در حادثه غدیر در سطح شهر پخش گردید. همان اصلاح طلبی که در آذر ماه سال 1377 فریاد زد هر کس به قانون اساسی تن ندهد یاغی است و او را به هر صورتی که هست باید به نظم آورد، ولی با حیرت دیدیم که در چهار سال پیش همین آدم در اقدامی کاملاً خلاف قانون اساسی و شرم آور، فرمان تعطیلی انتخابات مجلس هفتم را از طریق خروس بی محل در وزارت کشورش صادر نمود و با کمال پر رویی اعلام رسمی شد!!؟ تا به خیال خام خودش با تعطیلی مجلس ادای مصدق را در آورده و بحران بزرگی را در واپسین لحظات قدرتش بر جمهوری اسلامی ایران وارد نماید!!؟ این توطئه خائنانه با موضع گیری صریح مقام معظم رهبری خنثی گردید. جالب است که همان خروس بی محل دولت اصلاحات این روزها نیز اظهار وجود کرده و گفته است آیت ا... مصباح یزدی در مسیر و خط امام راحل نبوده!!

     اما آن کسی که دارالعباده به مجلس می فرستد بخواهد یا نخواهد در برابر تمام ملت مسئول بوده و باید به سوگندی که در بدو ورود به مجلس می خورد پای بند باشد و مردم حوزه انتخابیه با دقت بیشتری حرکات او را دنبال می کنند. نماینده دارالعباده همانطور که در سوگندش آمده باید پاسدار حریم اسلام و آن هم اسلام ناب محمدی(ص) باشد نه اسلام امریکایی که احزابی چون مشارکت، مجاهدین، کارگزاران و امثالهم از آن می گویند. همچنین نگاهبان دستاوردهای انقلاب اسلامی و مبانی جمهوری اسلامی ایران باشد. یکی از دستاوردهای بزرگ جمهوری اسلامی ایران وجود شورای محترم نگهبان است که با نگاه به اصل چهارم قانون اساسی عظمت آن کاملاً مشخص است. نماینده دارالعباده باید امانتدار، امین و عادل در انجام وظایف وکالت باشد و اگر بخواهد با سوء استفاده از موقعیت، در جهت پس دادن وام انتخاباتی، نظرات احزاب مورد حمایت امریکا را در مجلس شورای اسلامی دنبال نماید در امانت خیانت نموده و توسط آحاد مردم قابل استیضاح ست. نماینده دارالعباده باید به استقلال و اعتلای کشور و حفظ حقوق ملت و خدمت به مردم پای بند باشد. همان استقلالی که در اصل نهم نیز از آن یاد شده، اعتلای کشور هم به ایستادگی در برابر زیاده خواهی های استکبار جهانی است نه اینکه جلو جلو اعلام شود اگر نفتمان را نخرند دستهایمان را بالا می بریم!!؟  کسانی که دستشان را در مقابل امریکا و مستکبرین بالا کردند چه نفعی بردند؟  نماینده دارالعباده باید به آزادی مردم و تأمین مصالح آنها بیندیشد. همان آزادی که در اصل دوم و نهم تعریف شده و مصلحت هم همان چیزی است که در راستای سیاستهای کلی نظام باشد نه سیاستهای احزاب و افراد حامی انتخاباتی. نماینده دارالعباده باید یکرنگ بوده و چون آن سرکرده اصلاحات نباشد که شعارش زنده باد مخالف و عملش سرکوبی منتقدین با ابزارهای مختلف بود. 

      سخنی هم با خودمان که از اهالی دارالعباده هستیم. اگر سیری گذرا بر تاریخ داشته باشیم خواهیم دید که آن انحراف بزرگ در سقیفه یک انتخاب بود که با بی تفاوتی بسیاری مهر تأیید خورد و آن بر سر اسلام و مسلمانان آورد که می بینیم، گناه کار آنها چه اندازه است؟!! یکصد سال پیش نهضت عدالتخانه ملت ایران با پلوهای سفارت انگلیس به مشروطه انگلیسی تبدیل و رهبر نهضت به چوبه دار آویخته و به دنبالش استبداد رضاخانی برپا گردید... در عراق چهل و اندی سال پیش عده ای با یکدست چلوکباب و نوشابه در حمایت از حزب بعث تظاهرات می کردند و این چلوکبابها صدام شد و آن آلام و رنجهایی که دیده و می بینیم. و امروز نیز آن پولهای امریکایی که در زمینه های مختلف از جمله در حمایت از اصلاح طلبان هزینه و بسیاری برای اینکه فلانی پول خوب می دهد برایش تبلیغ کردند، تقّ آن یک روزی در آمده و دامن ما را خواهد گرفت. و اما از آنجا که به فرموده امام راحل مجلس در رأس امور است و آن همه سفارشات در وصیت نامه سیاسی الهی درباره انتخاب بهترین ها، از خودمان و دارالعباده ای ها می پرسیم این همان اصلحی است که امام خمینی (ره) سفارسش کرده و رهبری در یزد فریادش را زدند؟!!  

                                                                     منبع مطلب:           علی اصغر باقری                         والسلام علی عبادا... الصالحین  12/2/1387

جوجه کباب اصلاحات، در تالار فرهنگیان یزد

جای خالی مردم، در ضیافت پیروزی نماینده مردم!

در غروبگاه روز کارگری، که شب روز معلم بود، بمناسبت راه یافتن «اولیاء» به مجلس هشتم، بیش از سیصد نفر از کسانی که همراه با کلانتری، برای راه یافتن اولیاء به مجلس، تلاش و «تبلیغ» کرده بودند، تا پاسی از شب، دور از چشم مردم و خبرنگاران، دور میزهای «بزرگ» و «سپید» تالار فرهنگیان یزد نشستند و «جوجه کباب» خوردند و از «اصلاحات» و «مجلس» و «حق» و «حقوق» مردم گفتند و شنیدند، و اما! در مراسم جوجه کباب خورانی که حاج منصور خان مظفری، مدیر مسئول «آفتاب یزد» هم در کنار جواد آذرنگار، مدیر مسئول «بشارت نو» حضور داشت، و «کارگر» اعتماد ملی غایب بود، باز تلاش و سهم و حضور مطبوعات و خبرنگاران نادیده گرفته شده، و از همه «عوامل» و «دست اندرکار» تشکر و قدردانی شد، جز مظفری و آذرنگار!

تبصره اول: بسیار قابل توجه و جالب است، که خبر و گزارش تصویری نشست یکشنبه شب اعضاء ستاد انتخاباتی اولیاء در حظیره و چهار شنبه شب آنان در تالار فرهنگیان، در سایت های زنجیره ای و سه قلو«یزد آن لاین» و «شهر نیکان» و «یزدنا» درج نشده است!

تبصره دوم: شرکت کنندگان در ضیافت پیروزی، میهمان کلانتری بودند یا اولیاء!؟  منبع

یک سر اصلاح طلبان متصل به سروش و سر دیگر متصل به گوگوش است!(خبر ویژه)
روزنامه کارگزاران در شماره دیروز خود اصلاح طلبان را طیفی گسترده از «سروش تا گوگوش»(!) معرفی کرد و نوشت: «طیف گسترده اصلاح طلبان همانند خود نیروهای اصلاح طلب دارای گوناگونی و تنوع است؛ بهترین مثال را زمانی خود سعید حجاریان بیان کرد آن زمان که یک سر اصلاح طلبان را متصل به «سروش» و سر دیگر را متصل به «گوگوش»(!) دانست!»
البته به نظر می رسد با توجه به حمایت های مکرر و آشکار رئیس جمهور آمریکا از اصلاح طلبان ایرانی، علاوه بر «سروش» و «گوگوش»(!)، سر سوم اصلاح طلبان هم به «بوش» می رسد و ظاهرا از این پس می توان اصلاح طلبان آمریکایی را درون مثلث «سروش»، «گوگوش»(!) و «بوش» جست وجو کرد!  منبع

آمار نهایی و غیر رسمی از مشارکت 723 هزار نفر در مرحله دوم انتخابات تهران، شمیرانات، ری و اسلامشهر حاکی از راهیابی 10 نامزد جبهه متحد اصولگرایان و یک نامزد دوم خردادی به مجلس هشتم می باشد.
به گزارش فارس که توسط منابع دیگر هم تایید شده است ، ترتیب آرای حوزه انتخابیه تهران، شمیرانات، ری و اسلامشهر به شرح ذیل است.:
1-الیاس نادران
2-لاله افتخاری
3-مهدی کوچک زاده
4-علیرضا زاکانی
5-علی اصغر زارعی
6-طیبه صفایی
7-پرویز سروری
8-زهره الهیان
9-حمید رسایی
10-حسین فدایی آشتیانی
11-علیرضا محجوب