«بله. اما به آقای هاشمی نفرمایید که من آمدم [و این جریان را به شما گفتم]. به هیچ کس نگویید. می‎ترسم مرا هم شمس‌آبادی کنند [که گروه مهدی هاشمی او را کشتند] یا مثل شیخ قنبر در چاه بیاندازند».

این چندمین باری است که علی جنتی با بیان چنین ادعاهای لجام گسیخته‌ای سعی می‌کند نگرانی‌های منتقدان فرهنگی دولت را به حاشیه ببرد اما جالب آنکه در مقام یک مسئول فرهنگی بجای اینکه از اقدامات انجام شده یا در دست اقدام خود برای رفع نگرانی‌های ادعایی‌اش بگوید، وزارت ارشاد را در حد یک دستگاه آمار پایین می‌آورد و فقط اعلام نگرانی می‌کند!

مولوی عبدالحمید در حالی قضایا عراق را با ادبیات عربستانی و آمریکایی تحلیل می کند که طی دو هفته اخیر ائمه جمعه اهل سنت در سراسر کشور همگام با علمای اهل سنت و مرجعیت شیعه در عراق اقدامات داعش را غیر شرعی اعلام کرده و این تحولات را طراحی اسراییل و آمریکا برای ضربه دولت قانونی عراق دانسته اند.

مشخص نیست چه کسی مسئول برخورد با این اتفاق‌هاست و چرا با این پرده‌دری‌ها برخورد نمی‌شود؟ اینکه یک نفر فراری ضد انقلاب در سروده‌های خود رسماً به قرآن اهانت می‌کند، به بنیانگذار انقلاب جسارت کرده و رهبری را مورد توهین قرار می‌دهد، از فتنه حمایت کرده و... آیا برای اینکه از او در جمهوری اسلامی تقدیر نشود کافی نیست؟