پس از پیروزی دکتر احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری نهم، احمد توکلی به تعدادی از نمایندگان مجلس و نیز برخی از اصحاب رسانه گفت: در مجلس می‌مانم و به دولت کمک می‌کنم. او که مرکز پژوهش‌ها‌ی مجلس را خلوتی برای خود یافته بود اما خیالات دیگری را در ذهن می‌پروراند.
دکتر احمدی نژاد که به خیال رفیق و رقیب در چینش کابینه ی خود کمترین دخالت‌ها‌یی را نمی‏پذیرد، توصیه ی توکلی در مورد استفاده از فرشیدی و طهماسبی در کابینه نهم را به دلیل آنکه توکلی را عدالت خواه و صدیق گمان می‌برد، قبول کرد.
توکلی اما به مرور ثابت کرد، آنچه وی کمک به دولت نهم عنوان کرده بود را به گونه ای دیگر تغییر می‌کند و اهداف دیگری را از معرفی افراد به رئیس جمهور در تخلیه دارد.
پس از انتصاب طهماسبی به عنوان وزیر صنایع و معادن در دولت احمدی نژاد، دولتی که حساب ویژه ای را بر روی این وزارتخانه گشوده و بسیاری از طرح‌ها‌ و برنامه‌ها‌ی خود را برای بهبودی اوضاع نابسامان اقتصادی در مجرای این جزء از دولت به کار انداخته بود، تحرکات توکلی برای رسیدن به اهدافش آغاز گردید.
آن هنگام که رئیس مرکز پژوهش‌ها‌ی مجلس سیل دوستان، همراهان و هم محفلی‌ها‌یش را برای تصدی پست‌ها‌ی کلیدی وزارت صنایع و معادن به سوی طهماسبی گسیل می‌داشت. وی نیز بدون کم و کاست اطاعت امر می‌نمود، اندک اندک مشخص شد که منظور توکلی از " در مجلس می‌مانم و به دولت کمک می‌کنم " چیست؟    ادامه مطلب