رجانیوز: ماجرای مشاجره لفظی و دورادور عبدالکریم سروش با برخی دیگر از اصلاح طلبان همچنان ادامه دارد و این سریال فعلاً به قسمت نگارش نوشته ای بلندبالا از سوی سروش که در آن محمد علی نجفی و صادق زیباکلام به انتساب مطالب کذب متهم شده اند، رسیده است.

 عبدالکریم سروش از اعضاء ستاد انقلاب فرهنگی در اویل دهه 60، پس از آنکه در گفتگو با "هم میهن" از زیباکلام به فردی که سخنانش نه صادق است و نه زیبا یاد کرد، بار دیگر سبب شد پرونده نقش وی در تصفیه اساتید در جریان انقلاب فرهنگی از سوی زیباکلام و نجفی، ورق بخورد.

 سروش البته مانند همیشه دورادور، منتقذانش را به باد "ناسزای کادوپیچی شده در الفاظ خوش آب و رنگ" می گیرد تا به مشی همیشگی خود در "پرهیز از گفتگوی رودرو و مناظره" پایبند بماند. البته یادآوری این مشی و احتراز وی از اجابت دعوت مصباح یزدی برای مناظره همواره، مذاق ذهنی او را تلخ کرده و ترجیح داده، این تلخی را بدون کمترین مزمزمه ای فروبرد!

 از نکات قابل توجه در نوشته اخیر سروش با عنوان "درستی و درشتی"، شاهد وی بر دفاع از حق توده‌ای‌ها برای ادامه تحصیل است که با نگارش نامه‌ای در آن زمان به حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و حجت الاسلام رفسنجانی پیگیر این موضوع می‌گردد، اما نهایتاً این هاشمی‌رفسنجانی است که به درخواست سروش برای ادامه تحصیل توده‌ای‌ها اقدام می‌کند.

 سروش در این بخش از نوشته، درپی اثبات آنست که " آنکه برای توده‌ای‌ها چنین می‌کند با غیرتوده‌ای‌ها چه خواهد کرد؟" این بخش از روایت وی اگرچه ممکن است با واقعیت تطابق کامل نداشته باشد، اما به دلیل ضرورت بخشیدن به تشریح نوع نگاه هاشمی رفسنجانی به مقوله "انقلاب فرهنگی" از سوی وی یا نزدیکان و سخنگویانش، بی کم و کاست در پی آمده است:

 «گرچه پاکسازی‌ها عزلا‌ و نصبا و قانونا به ما ربطی نداشت، من غایت جهد خود را برای دستگیری از افتادگان می‌کردم. یک قلم بگویم که از ستاد انقلا‌ب فرهنگی خواستند که همه دانشجویان توده‌ای، از مبتدی تا منتهی را از دانشگاه اخراج کند. احتجاج ما سود نداشت. ما که مصلحت را در این امر نمی‌دانستیم پناه به آقای خامنه‌ای و سپس آقای هاشمی بردیم و آقای هاشمی بود که توانست رای را برگرداند و به توده‌ای‌ها اجازه دهد تا تحصیلشان را به پایان ببرند. در این باب بیش از این نمی‌گویم چون اصل شبهه را روا نمی‌دانم. آنکه برای توده‌ای‌ها چنین می‌کند با غیرتوده‌ای‌ها چه خواهد کرد؟ به هر حال شاید همین ایستادگی در برابر حکم اخراج توده‌ای‌‌ها بود که باعث شد روند اخراج‌ها، اگر هم صورت گرفت که صورت گرفت از مسیری خارج از ستاد انقلا‌ب فرهنگی انجام پذیرد.

ای کریمی که از خزانه غیب

گبر و ترسا وظیفه خود داری!!!

دوستان را کجا کنی محروم

تو که با دشمن این نظر داری!!!»