به یاد مرحوم حضرت آیت الله سیّد جواد مدرسی (قدس سره)

 اَلا اِنّ اولیاءالله لاخَوف عَلیهم ولاهم یَحزنون

 الّذین آمنوا و کانوا یَتّقون

 رفته اِی دامن کشان، از برم ای مه نشان

مانده راهت یادگار، پیش چشم عاشقان

********

ای شکوه سادگی، اسوه آزادگی

در خلوصت کرده گل، مکتب دلدادگی

********

عشق و محراب و سحر، بی رخت خونین جگر

کوچه کوچه در به در، از تو می گیرد خبر

********

ای فقیه اهل بیت، ای حبیب اهل دل

دل ز داغت بی قرار، جان به مهرت متصل

********

ای امید انقلاب، ای عزیز رهبری

همچنان به رهروان، سیّدی و سروری

********

گل برآرد روزگار، گوهر از دریا بسی

کی گل آرد چون جواد، سیّدی مدرّسی

********

ای انیس شاهدان، مونس آلا له ها

آشنا با درد عشق، در فراق لاله ها

********

ای صبور سر بلند، ای بلند سر به زیر

از تو می بالد بهار، از تو می بارد کویر

********

سالکان را پیر عشق، سرخوشان را باده نوش

خستگان را تاب و تب، تشنگان را ِمی فروش

********

می شود هجران تو، هر نفس سال غمی

سالی از هجران گذشت، ای دریغا همدمی

********

گل بر آرد روزگار، گوهر از دریا بسی

کی گل آرد چون جواد، سیّدی مدرّسی

 شعر از محمدی کبیر با اندکی تصرف