آدمی که پایش لب گور است و به قدری دارد که اگر خودش و هفت پشتش بخورند تمام نمی شود؛ حرف هایی نا مربوط می زند و آبروی خود و اطرافیانش را می برد؛ محبت خدا در دل چنین شخصی جای نمی گیرد چرا که این دو محبت با یکدیگر تناسبی ندارد مثل نور و ظلمت است؛ خداوند اگر پیش تر عنایت و توجهی به این فرد کرده باشد، از دلش می کند.